Berduş, toplumda düzenli bir işi olmayan, kendi halinde yaşayan bireyleri tanımlayan bir sözcüktür. Türkçede 16. yüzyıldan beri kullanılan berduş kelimesi, Arapçadaki “bir gereğini yapmayan” anlamındaki “berdeş” sözcüğünden türemiştir.
Berduş kelimesi, günümüzde sıklıkla işsiz ya da evsiz kişiler için kullanılsa da, yer yer sosyal hayata ıskartaya çıkmış bireyleri de ifade etmektedir.
Berduş kelimesi Türkçe argo sözcükler arasında yer almaktadır ve kullanımı yaygın değildir.
Berduşluk, toplumda düzensiz ve çoğu zaman olumsuz bir imajla anılan bir yaşam şeklidir. Ancak, berduşların kökenleri, tarihte oldukça farklı ve saygın mesleklerle ilişkilendirilen kendi kültürlerine sahip bir hayat tarzıydı.
Berduş kelimesinin kökeni Orta Asya Türkçesi’nde bulunan “berük düş”, yani “evsiz kişi” anlamına gelir. Berduşlar, toplumda yer edinemeyen insanlardır ve çoğunlukla sosyal dışlanmaya maruz kalabilirler. Berduşlar hakkında yapılan en eski çalışmalardan biri, Fransız yazar Gérard de Nerval’in “Voyage en Orient” (Doğu Seyahati) adlı eserinde yer almaktadır.
